Kategorie: Katalonien

Katalanische Auszeichnung

Dann hebt sie
ihren gehörnten Kopf zum weiten Himmel
mit tragisch großer Geste, regt die Lider
über den toten Pupillen und geht dann,
an Licht verwaist unter sengender Sonne,
geht zögernd
#JoanMaragall #ÀxelSanjosé

Sieh da, der Sommer – ein weiterer Sommer – ist tot

und die so oft geles’nen Bücher, die altvertrauten,
sie sind dann prall und voll wie gute Muskatellertrauben,
die wir am Abend essen, die in uns Hoffnung wecken,
als wären weder Welt noch Menschen ein Jahr älter
#MàriusTorres #ÀxelSanjosé

Aus den Pyrenäen

Joan Maragall (10.10.1860 – 20.12.1911) Pirenenca Dins la cambra xica, xica, en la nit dormo tot sol; part de fora negra, negra, la muntanya em vetlla el son. La muntanya alta, alta, que se’m menja tot el cel, se m’arrima dreta, immòbil, sentinella mut… Continue Reading „Aus den Pyrenäen“

Ferne Musik

Màrius Torres (* 30. August 1910 in Lleida; † 29. Dezember 1942 in Sant Quirze Safaja) Ferne Musik, in der Nacht Hochmütig, flehend, lyrisch, ernst und grob, sanft wie ein Murmeln und starr wie ein Schrei, kommt nachts eine Musik von sehr weit her… Continue Reading „Ferne Musik“

Noch einmal Carles Riba

Zu dem Gedicht von Carles Riba (* 23. September 1893 Barcelona, † 12 Juli 1959 ebd.) neulich erreichten mich zwei weitere deutsche Fassungen, hierunter mit Dank! Per amunt la brancada pura I en els ulls el món oblidant-se I en els teus braços l’esperança… Continue Reading „Noch einmal Carles Riba“

Über uns das reine Gezweig

Carles Riba (* 23. September 1893 Barcelona, † 12 Juli 1959 ebd.) Über uns das reine Gezweig… Über uns das reine Gezweig und in den Augen die Welt sich vergißt, in deinen Armen die Hoffnung ist – das Wasser fließt und still steht die… Continue Reading „Über uns das reine Gezweig“

Oh, wie habe ich genug von meinem Land

Salvador Espriu (Geb. 10. Juli 1913 Santa Coloma de Farners, Provinz Girona, gest. 22. Februar 1985 Barcelona) Versuch eines Lobgesangs im Tempel Oh, wie genug habe ich von meinem feigen, alten, so ungeschlachten Land, und wie gern würde ich davonlaufen, weit nach Norden, wo,… Continue Reading „Oh, wie habe ich genug von meinem Land“

Sehr bald wird in den Heimen, auf den Stadtbänken

Màrius Torres (* 30. August 1910 in Lleida; † 29. Dezember 1942 in Sant Quirze Safaja, Provinz Barcelona) Aviat, als asils i als bancs de la ciutat, entrarà al cor dels pobres tot el fred que s’acosta, i a les mans, consumides de tant… Continue Reading „Sehr bald wird in den Heimen, auf den Stadtbänken“

Juni

Pere Gimferrer (* 22. Juni 1945 in Barcelona) Juni Die Augen, so gewohnt, die Finsternis zu schauen, wenn der Vorhang fällt wie ein dunkler Marmorblock. Das metallische Blau brennt unentwegt aufs Lid, nicht des Zyklopen: auf deins und mit dir, in dir, reiner noch,… Continue Reading „Juni“

Lieder an Mahalta III

Màrius Torres Màrius Torres i Perenya (* 30. August 1910 in Lleida; † 29. Dezember 1942 in Sant Quirze Safaja) III Wie der Nebel, der sich legt    bei Nachtbeginn, oder der Reim einer Strophe    ganz ohne Sinn; wie das Band einer Kokette… Continue Reading „Lieder an Mahalta III“

Rose

Màrius Torres Rose

   Als sagtest du mir,
während die Luft dich entblättert:
   »Sterben ist so leicht!«
Und alles in mir wirft ein:
»So leicht für eine Rose!«

Rosa

   Com si em diguessis
mentre t’esfulla l’aire:
   – Morir és tan fàcil! –
I tot en mi et contesta:
– Tan fàcil a… Continue Reading „Rose“

Espiritual

Carles Rebassa Cant espiritual Whisky, et demanam. Whisky! I tu, senyor, ens dónes aigua. I, a més, ets molt adorat per alcohòlics vius que beuen brou perquè pertot fan aigua. Whisky, vatuadell, et demanam. Deixa’ns estar, de por i de medecina, i ja desapareix… Continue Reading „Espiritual“

Schüchternheit

Agnès Armengol i Altayó, auch bekannt als Agnès Armengol de Badia (* Sabadell, etwa 1852 – † 30. Januar 1934) Aus: Catalanische Troubadoure der Gegenwart : Verdeutscht mit einer Uebersicht der catalanischen Literature eingeleitet von Johannes Fastenrath. Leipzig: Carl Reissner, 1890, S. 8f

Mein Gesang

Clementina Arderiu (* 6. Juli 1889 in Barcelona; † 17. Februar 1976 ebenda) EL MEU CANT De no cantar jo m’entristia: per mi és el cant tal com el pa de cada dia. És un parany, una ferida. Cada cançó s’emporta un tany de… Continue Reading „Mein Gesang“

Jene, die – ich weiß es nicht – ich bin

Maria Mercè Marçal († 5. Juli 1998) Jo que he escanyat la filla obedient de Tu i l’he enterrat, convulsa encara, sota el glaç no sé ofegar la fosca ranera que es marida dòcilment a la teva enllà del mur. I ençà. Ella parla… Continue Reading „Jene, die – ich weiß es nicht – ich bin“