Breyten Breytenbach gestorben

Breyten Breytenbach (* 16. September 1939 in Bonnievale, Südafrikanische Union; † 24. November 2024 in Paris) war ein französischer Schriftsteller, Maler und Anti-Apartheid-Aktivist südafrikanischer Herkunft. https://de.wikipedia.org/wiki/Breyten_Breytenbach

Flügel verbrannt

wenn du an dein Land denkst
siehst du
Flechten und eine Brille; einen alten Hund voller Blut;
und ein Pferd ersoffen im Fluß; einen Feuerberg;
einen Raum mit zwei zahnlosen Menschen im Bett;
dunkle Feigen auf dem Sand; einen Weg, Pappeln,
Haus, Blau, Wolkenschiffe;
Schilfrohr; ein Telefon;
siehst du

wenn du an dein Land denkst,
siehst du
wir müssen stark sein; Eingeweide voller Krater und Fliegen;
der Berg ist ein Schlachthof ohne Mauern;
über den tausend Hügeln von Natal
die Fäuste der Krieger wie Fahnen;
Gefangene liegen im Schlamm: siehst du
Minen, aus denen Sklaven hervorquellen; der Regen
steht prasselnd in der Höhe wie Funken über dem Abend;
im Schilfrohr verfault das Skelett des Zwerges

wenn du an dein Land denkst
ist das die Evakuierung allen Denkens;
wenn die Luft draußen rein ist, reißt du die Fenster auf,
siehst du, daß die Sterne Pfeile ins Nichts sind;
hörst du, leise wie Getuschel, hörst du?
«wir sind das Volk. wir sind schwarz, aber wir schlafen nicht.
wir lauschen im Finstern, wie die Diebe in den Bäumen fressen.

wir lauschen unserer Kraft, die sie nicht kennen können. wir
lauschen
dem Herzen unseres Atems. wir hören, wie die Sonne
hinter dem Schilfrohr der Nacht zittert. wir warten, bis
die Fresser faul und gesättigt von den Ästen fallen –
einen Fresser wird man an seinen Früchten erkennen –
oder wir werden den Schweinen auf den Bäumen das Klettern
beibringen.»

Aus dem Afrikaans von Rosi Bussink. Aus: Atlas der neuen Poesie. Hrsg. Joachim Sartorius. Reinbek: Rowohlt, 1995, S. 303f

Vlerkbrand

wanneer jy dink aan jou land
sien jy
vlegsels en'in bril; 'in ou hond vol bloed;
en 'n perd versuip in die rivier;
'n berg met vuur;
'n ruimte met twee mense sonder tande in die bed;
donker vyge teen die sand; 'n pad, populiere,
huis, blou, wolkskepe;
riete; 'n telefoon;
sien jy

wanneer jy dink aan jou land
sien jy
ons moet sterk wees; binnegoed vol kraters en vlieë;
die berg is'n slaghuis sonder mure;
oor die duisend heu-wels van Natal
die vuiste van die krygers soos vaandels;
gevangenes lê in die modder: sien jy
myne waaruit slawe peul; die reën
is knetterend hoog soos vonke bo teen die aand;
tussen die riete vrot die skelet van die dwerg

wanneer jy dink aan jou land
is dit die evakuasie van alle denke;
as dit suiwer is buite gooi jy die vensters oop,
sien jy die sterre is pyle in die niet;
hoor jy, klein soos 'n gerug, hoor jy?
‹ons is die volk. ons is swart, maar ons slaap nie.
ons luister in die donker hoe vreet die diewe in die bome.
ons luister na ons krag wat
hulle nie kan ken nie. ons luister
na die hart van ons asem. ons hoor die son
bewe agter die nag se riete. ons wag totdat
die vreters vrot en versa-dig uit die takke val -
'n vreter sal aan sy vrugte geken word -
of ons sal die varke in die bome leer klim.›

Ebd.

Hinterlasse einen Kommentar

Diese Seite verwendet Akismet, um Spam zu reduzieren. Erfahre, wie deine Kommentardaten verarbeitet werden..